Eski Bahçe Eski Sevgi

Eski Bahçe Eski Sevgi

Tezer Özlü

EdebiyatHikaye

E-Kitap

bitirildi

Kafamı yorganın altından çıkaramıyorum. Çıkarırsam düşlerim yok oluyorlar.
Bir kere sarılmayı denedim ona. Tüm etleri koptu. Yalnız iskelet kaldı kollarımda.
Tavan arasındaki küçük odada. Burada. Oturduğum masanın kenarında her gün kendime yeni yeni ölümler hazırlıyorum.
İşte gene uyumam için hiçbir neden yok. Uyanmam için de.
Oysa bambaşka bir yerdeyim. Sana sarılıp yatarsam, çocukluğumdayım.
Kimin kimi öldürdüğünü bilemiyorum. Ortada bir ölü var. Ya o. Ya ben.
Yaşlı halimle ne değin mutlu olacağım genç bedenim ölü olarak bu dar sokakta yatarsa.
İşe gidermiş gibi geliyorum buraya. Hiçbir şey yapmadan oturup bakıyorum.
Bütün olaylar benim dışımda olup bitti, ben yalnız günleri ve saatleri bildim.
Ölüme ölmemekle karşı çıkıyorum

ölmemek de bir çeşit ölüm mü
artık sözcüklere inanmıyorum sözcükler yanıltıyor

beni
ölüme giden yol çok uzun

yoruyor beni

hastalık hiçbir şeyi değiştirmedi

intihar etmek istedim

iyi ettiler

delirdim gene iyi ettiler

artık yapılacak bir şey kalmadı
Devrimci inançları olan kadınların sert, militan bir dış görünüşe bürünmelerine karşıyım. Kadın, kadın olabilmeli. Bu da kolay değil.
Halklara olan sevgisini, insan ancak bireylerle olan ilişkilerinde geliştirebilir. Çok sevmeyen, çok sevişmeyen birinin insancıl bile olabileceğine inanmıyorum, diyorum.
Biz yıllardır bu kentte yaşıyoruz. İçimizde ömrü bitenler oldu. Onları oldukça eğlentili törenlerle gömdük.
Kadının güzelini bilir, bu kadınlara annesi, arkadaşı ve aynı zamanda sevgilisiymiş gibi bakardı.
Anadolu kentlerinin otogarları ne tatsız köşelerdir. Buraya inen yolcular, bir an önce otobüsleri kalksın da gidecekleri yerlere gitsin isterler.
Her yerde kalabilirim, hiçbir yerde kalmadığım için.