Şunu bil ki Iago, âşık olmasaydım eğer Desdemona’ya,
Denizlerin tüm hazinelerini vereceklerini bilsem de
Bekârlığın sultanlığından ayrılıp sokar mıydım başımı sıkıya.

Başlangıcı birdenbire olanın sonu da çabuk gelir.

Ah benim ruhumun sevinci!
Bu huzur gelecekse her fırtınadan sonra
Varsın kopsun kasırgalar ölümü diriltinceye kadar!

Ey şaraptaki görünmez ruh, adın yoksa eğer, sana şeytan desinler.

Hey koca Tanrım! Biz insanlar, ağızlarımızın içine düşman sokuyoruz, kapıp kaçsınlar diye akıllarımızı! Neşe, eğlence, coşkunluk, taşkınlık ile birer hayvan olup çıkıyoruz!

Yoksul olup da haline şükreden insanın
Kendi de zengindir, gönlü de,
Oysa zenginliği sınırsız olduğu halde,
Her an yoksul düşme korkusuyla yaşayanın
Bir kış kadar yoksul hayatı vardır.

Ah, evliliğin laneti!
Bu ince yaratıklara bizim diyebiliyoruz da,
Sahip değiliz onların doyumsuz isteklerine!

Soyulan insan, ne çalındığını fark etmemişse,
Kimse de ona söylememişse, soyulmamış demektir.

Ah, talihsiz kadın! Soluksun giydiğin ak giysiler gibi!