Konuşmak? konuşuyorum; alışmak? evet alışıyorum da

Süresiz, dıştan ve yaşamsız resimler gibi.

Siz yarın deyince aklıma ölmek geliyor, katıla katıla ölmek

Beni sakalı kırmızı diye düşünün

Bir meyhanede boynu bükük diye düşünün

Bir canavar gibi düşünün isterseniz

Herkes kendi düşündüğüyle kalacak.

İnsan sevdi miydi buna bir çare düşünmeli.

Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum

Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.

İnsan herşeye alışıyor.

Sıcak bahar ikindilerine

Harbe, sevda çekmeye.

Herşey iyi, herşey sade

Anlıyamıyorum şu iç sıkıntımı.

Yaşamak dersen yaşamak,

Sarhoşluğum sarhoşluk.

Ah! Hatırlamak olmasa eski günleri.

Sen yoksun

Çevrende kimseler yok

Zengin de olsan

Yoksulluğun gitmez

Kimseye benzemez gülmem konuşmam,

Kimseye benzemez hoşlandığım kadınlar,

O kadınlar ki rüzgâra verip saçlarını,

Resimlerde yaşıyan,

Şiirlerde yaşıyan...

Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.

Meyhane her zaman sıcaktı, insanlar daha sıcaktı,
Günlerden bir gün olsun unutmamıştı yalnızlığını.