Edip Cansever
Şiir
E-Kitapokumaya başladım
OkuyorumKonuşmak? konuşuyorum; alışmak? evet alışıyorum da
Süresiz, dıştan ve yaşamsız resimler gibi.
Siz yarın deyince aklıma ölmek geliyor, katıla katıla ölmek
Beni sakalı kırmızı diye düşünün
Bir meyhanede boynu bükük diye düşünün
Bir canavar gibi düşünün isterseniz
Herkes kendi düşündüğüyle kalacak.
İnsan sevdi miydi buna bir çare düşünmeli.
Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum
Yeniden doğmak için çıkardığım yangından.
İnsan herşeye alışıyor.
Sıcak bahar ikindilerine
Harbe, sevda çekmeye.
Herşey iyi, herşey sade
Anlıyamıyorum şu iç sıkıntımı.
Yaşamak dersen yaşamak,
Sarhoşluğum sarhoşluk.
Ah! Hatırlamak olmasa eski günleri.
Sen yoksun
Çevrende kimseler yok
Zengin de olsan
Yoksulluğun gitmez
Kimseye benzemez gülmem konuşmam,
Kimseye benzemez hoşlandığım kadınlar,
O kadınlar ki rüzgâra verip saçlarını,
Resimlerde yaşıyan,
Şiirlerde yaşıyan...
Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.
Meyhane her zaman sıcaktı, insanlar daha sıcaktı,
Günlerden bir gün olsun unutmamıştı yalnızlığını.